Geschiedenis
Het ontstaan van de club
HCHN, een club met een opmerkelijke historie. Van onderop opgebouwd door een groep van 13 enthousiastelingen. Begonnen in 1975 in een klein ‘rothok’, een houten keet op het terrein van de voetbalclub DES. Gespeeld werd er destijds nog op voetbalvelden, waarbij opvallende roze belijning de grenzen van het hockeyveld markeerde. Zelfgemaakte doelen behangen met visnetten werden wekelijks tot in de voetbaldoelen gesleept. In het bescheiden Nijverdal werden de hockeyers door de tukkers als ‘die kakkers’ beschouwd, dit weerhield de HCHN-ers er echter niet van vol enthousiasme nieuwe leden te werven.
Op de tennisclub vernamen we dat er ruimte kwam voor een nieuwe sportvereniging op de weiden van boer Nahuis, het huidige bowlingcentrum. "Wij" van de hockey en "zij" van honkbalclub Catch zagen daar brood in, en in alle haast werd ten huize van Elly Willemars een spoedvergadering gehouden met o.a. Hans Hofstee, Elly Willemars, John van Zuidam, Dhr. van Opbergen, Ton Harleman, Ine van Hoof, Dhr. Brandsma en namens de gemeente Jaap Runeman.
Onze eerst naam was dan ook Mixed Hockeyclub Nijverdal, er werden een 150-tal grote affiches overal opgehangen waarin duidelijk werd gemaakt dat hockey nu ook mogelijk was in Nijverdal. Op de oprichtingsvergadering in hotel Buursink meldden zich 37 kandidaten. Ikzelf was vanaf het begin 'adviseur'; het was nl. not done om lid te zijn van 2 hockeyclubs, want ik was toen spelend lid te Almelo. Onze 1e voorzitter, de Dhr. van Opbergen, kenden wij geen van allen, maar was oud heren speler van Venlo, we waren gewoon blij dat we een voorzitter hadden.
Hij kocht 50 sticks, helaas nimmer betaald, zodat we direct al een probleem hadden Hij was ook een van de eerste trainers, maar bakte er, laat ik zo zeggen, weinig van. Wij beschikten over een clubgebouw, het huidige houten onderkomen van de wielerclub, naast de clubgebouwen van DES/NIJVERDAL met 2 kleedkamers, een wc en een douche. We trainden op een soort koolasveld en de trainers van de begintijd waren Joke Nater-Hak, Marie José Raymakers, Frederiek Westebring, Carla vd Werf, Chris Pocerattu en ondergetekende. Wij kregen als speelveld aangewezen een voetbalveld ver van ons honk. De gemeente maakte de hockeybelijning roze, hockeydoelen moesten wij zelf maken, maar onze gemeente hield correct woord; als jullie je waar maken, dan investeren wij ook in de hockeyclub. En dat is tot op de dag van heden altijd gebeurd.
De bestuurssamenstelling in 1974 was voorzitter van Opbergen, secretaresse Elly Willemars, penningmeester Hans Hofstee, wedstrijdsecretaris John van Zuidam, materiaal commissie Ton Harleman en adviseur Adri v.d.Broek. Als een der eerste daden was het veranderen van onze naam, want het was strategisch niet handig om de naam Hellendoorn niet te melden, dus werd het HCHN – Hockey Club Hellendoorn Nijverdal. Onze clubkleuren werden: beige shirt, bruine broek of 4 baans rok, bruine kousen met beige rand. Prijs van de hockeystick was bepaald op fl 26,10 (in guldens dus).
Advertenties in huis-aan-huisbladen waarin ‘oude mannen met knokige knieën en beschimmelde sticks’ verzocht werden zich te melden, leverden veel nieuwe leden op. Het eerste herenteam van HCHN brak meteen een record: met 179 doelpunten tegen en 2 voor, had HCHN het allerslechtste doelsaldo van alle Nederlandse hockeyclubs. Met steun van de gemeente Hellendoorn kon in 1981 het huidige clubgebouw in gebruik worden genomen. Om geld op te halen verkochten clubleden snert op straat en bakten ze rond oud&nieuw in bakploegen tot diep in de nacht oliebollen. Maar HCHN is niet alleen de club van de ludieke acties, het is ook een club waar muziek in zit. Vele zelfgeschreven liederen hebben in de loop der jaren de revue gepasseerd. Zo zingt u deze tekst, ontstaan tijdens het eerste lustrumfeest van de club, op de wijs van het welbekende Big City:
‘Naar welke hockeyclub ik ging, daar zijn de kleedkamers gering
En dan zitten we in onze keet, er is ellende bij de vleet.
Want we moeten allemaal, in die veel te kleine zaal.
Big stickie, big big stickie, you're so pretty!
En het veld is weer zo nat en dan glij je op je gat.
En de keeper staat te trillen, want het weer is om te gillen.
dus het zat ons weer niet mee………hockeyclub 'holladiejee’.
Maar we willen u ook niet het alom gezongen clublied onthouden:
HCHN is……… een gevoel van thuiskomen
HCHN is……… ‘ons kent ons’
HCHN is……… de charme van een kleine club
HCHN is……… het cluborgaan dat nooit verloren mag gaan: de Hokkiepot
HCHN is……… jong en oud samen aan de bar
HCHN is……… ‘de leden maken de club’
HCHN is……… traditie
HCHN is……… heilige relikwieën uit vervlogen tijden
HCHN is……… betrokkenheid
HCHN is……… sluit jij af of sluit ik af?
HCHN is……… ‘samen de schouders eronder’
HCHN is……… klein maar groot in daden
HCHN is……… eens een HCHN-er altijd een HCHN-er
