Het ontstaan van de club
HCHN, een club met een opmerkelijke historie. Van onderop opgebouwd door een groep van 13 enthousiastelingen. Begonnen in 1975 in een klein ‘rothok’, een houten keet op het terrein van de voetbalclub DES. Gespeeld werd er destijds nog op voetbalvelden, waarbij opvallende roze belijning de grenzen van het hockeyveld markeerde. Zelfgemaakte doelen behangen met visnetten werden wekelijks tot in de voetbaldoelen gesleept. In het bescheiden Nijverdal werden de hockeyers door de tukkers als ‘die kakkers’ beschouwd, dit weerhield de HCHN-ers er echter niet van vol enthousiasme nieuwe leden te werven.
Op de tennisclub vernamen we dat er ruimte kwam voor een nieuwe
sportvereniging op de weiden van boer Nahuis, het huidige
bowlingcentrum. "Wij" van de hockey en "zij" van honkbalclub Catch zagen
daar brood in, en in alle haast werd ten huize van Elly Willemars een
spoedvergadering gehouden met o.a. Hans Hofstee, Elly Willemars, John
van Zuidam, Dhr. van Opbergen, Ton Harleman, Ine van Hoof, Dhr. Brandsma
en namens de gemeente Jaap Runeman.
Onze
eerst naam was dan ook Mixed Hockeyclub Nijverdal, er werden een
150-tal grote affiches overal opgehangen waarin duidelijk werd gemaakt
dat hockey nu ook mogelijk was in Nijverdal. Op de
oprichtingsvergadering in hotel Buursink meldden zich 37 kandidaten.
Ikzelf was vanaf het begin 'adviseur'; het was nl. not done om lid te
zijn van 2 hockeyclubs, want ik was toen spelend lid te Almelo. Onze 1e
voorzitter, de Dhr. van Opbergen, kenden wij geen van allen, maar was
oud heren speler van Venlo, we waren gewoon blij dat we een voorzitter
hadden.
Hij
kocht 50 sticks, helaas nimmer betaald, zodat we direct al een probleem
hadden Hij was ook een van de eerste trainers, maar bakte er, laat ik
zo zeggen, weinig van. Wij beschikten over een clubgebouw, het huidige
houten onderkomen van de wielerclub, naast de clubgebouwen van
DES/NIJVERDAL met 2 kleedkamers, een wc en een douche. We trainden op
een soort koolasveld en de trainers van de begintijd waren Joke
Nater-Hak, Marie José Raymakers, Frederiek Westebring, Carla vd Werf,
Chris Pocerattu en ondergetekende. Wij kregen als speelveld aangewezen
een voetbalveld ver van ons honk. De gemeente maakte de hockeybelijning
roze, hockeydoelen moesten wij zelf maken, maar onze gemeente hield
correct woord; als jullie je waar maken, dan investeren wij ook in de
hockeyclub. En dat is tot op de dag van heden altijd gebeurd.
De
bestuurssamenstelling in 1974 was voorzitter van Opbergen, secretaresse
Elly Willemars, penningmeester Hans Hofstee, wedstrijdsecretaris John
van Zuidam, materiaal commissie Ton Harleman en adviseur Adri v.d.Broek. Als een der eerste daden was het veranderen van onze naam,
want het was strategisch niet handig om de naam Hellendoorn niet te
melden, dus werd het HCHN – Hockey Club Hellendoorn Nijverdal. Onze
clubkleuren werden: beige shirt, bruine broek of 4 baans rok, bruine
kousen met beige rand. Prijs van de hockeystick was bepaald op fl
26,10 (in guldens dus).
Advertenties in huis-aan-huisbladen waarin
‘oude mannen met knokige knieën en beschimmelde sticks’ verzocht werden zich te
melden, leverden veel nieuwe leden op. Het eerste herenteam van HCHN brak
meteen een record: met 179 doelpunten tegen en 2 voor, had HCHN het
allerslechtste doelsaldo van alle Nederlandse hockeyclubs. Met steun van de
gemeente Hellendoorn kon in 1981 het huidige clubgebouw in gebruik worden
genomen. Om geld op te halen verkochten clubleden snert op straat en bakten ze
rond oud&nieuw in bakploegen tot diep in de nacht oliebollen. Maar HCHN is
niet alleen de club van de ludieke acties, het is ook een club waar muziek in
zit. Vele zelfgeschreven liederen hebben in de loop der jaren de revue
gepasseerd. Zo zingt u deze tekst, ontstaan tijdens het eerste lustrumfeest van
de club, op de wijs van het welbekende Big City:
‘Naar
welke hockeyclub ik ging, daar zijn de kleedkamers gering
En
dan zitten we in onze keet, er is ellende bij de vleet.
Want
we moeten allemaal, in die veel te kleine zaal.
Big stickie, big big stickie, you're so pretty!
En het veld is weer zo nat en dan glij je op je gat.
En
de keeper staat te trillen, want het weer is om te gillen.
dus
het zat ons weer niet mee………hockeyclub 'holladiejee’.
Maar we willen u ook niet het alom gezongen clublied onthouden:
HCHNis……… een gevoel van thuiskomen
HCHNis……… ‘ons kent ons’
HCHNis……… de charme van een kleine club
HCHNis……… het cluborgaan dat nooit verloren mag gaan: de Hokkiepot
HCHNis……… jong en oud samen aan de bar
HCHNis……… ‘de leden maken de club’
HCHNis……… traditie
HCHNis……… heilige relikwieën uit vervlogen tijden
HCHNis……… betrokkenheid
HCHNis……… sluit jij af of sluit ik af?
HCHNis……… ‘samen de schouders eronder’
HCHNis……… klein maar groot in daden
HCHNis……… eens een HCHN-er altijd een HCHN-er